kahke

"..bazen de saygideger abilerim ablalarim, dunyasi yerle bir olur insanin. hayat; fazla yormadan idare etmeyi saglayan butun anlamlarini yitiriverir. en akillica sandiginiz fikirlerinizin sacmaligini, en icten duygularinizin yapmacikligini kavrarsiniz. aslinda hicbir konuda fikriniz bulunmadigini, aslinda hickimseye karsi bir sey hissetmediginizi ve tum evrenin de size karsi gaddarca kayitsizlik icinde oldugunu."*

ankaranin en cok neyini ozluyorsun diye soracaksan,
kolej evlerinden herhangibirinde, kis sogugunda, giris alti bir apartman katinda elimde biram, o hallerin muhtemel geleceklerine heyecanlanmalarim derim.
sabah ayazinda cebimde sadece dolmus parasi olmasina ragmen, bana ait olmayan o evlerden sokaga adimimi attigimda yuzume vuran ayazin acisini yuksek basinc guneslerinin teselli etmesini ozluyorum derdim. cebimdeki dolmus parasinin hayatimdaki tek guvence olmasi fikrini, ve bu fikrin verdigi guvenlik duygusunun gercekligi derdim. gerci ona bile gerek yok ya... ben yine gidecegim yere yururum, o paraya da bir bira alirim eve varmadan.
diskapidan aldigimiz kahkeleri yerdik pazar sabahlari.
sirf annem bir pazar araliginda bile uzaklara gitmek icin bahane bulsun diye. onu ozluyorum derdim. ankaranin egzoz grisi dolmuslarini. ankaranin beton doseli vadilerini. ankaranin en cok kendisini ozluyorum derdim.

simdilerde icimi dolduran tek sey nefesim.
her aldigimda doluyorum
ve her verdigimde bombosum.

* caniguzunun.